OpiniesOp de koffie

27 februari 2020
https://ministryofprivacy.eu/wp-content/uploads/2020/02/nordwood-themes-ivP3TYdLvw0-unsplash-1-1280x853.jpg

Dit stuk werd ingezonden door een vrijwillige redacteur, die gebruikt maakt van een pseudoniem. The Ministry of Privacy wil op haar website een bijdrage leveren aan het privacydebat. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Wil je graag zelf een (opinie)stuk publiceren, contacteer ons dan via redactie@ministryofprivacy.eu. 

Van nature ben ik een tamelijk optimistisch mens, maar in het geval van The Ministry of Privacy (MoP) ben ik toch wat voorzichtiger. Dat zit zo.

Loop eens een boekenwinkel binnen. Of surf eens wat rond op het internet. Of besteed eens een middagje aan videootjes kijken op YouTube. Als u dan nog niet weet dat u 24 uur per dag wordt begluurd en gevolgd, dan bent u wel heel dom. Ik bedoel natuurlijk niet u persoonlijk, maar uw buurman of buurvrouw.

Zij zijn dom, want ze gebruiken nog steeds sociale media, surfen al klikkend onbeschermd de hele wereld rond en installeren met permissie voor alle machtigingen alle mogelijke app’s op hun telefoon. En wat zeggen ze? “Ik ervaar die inbreuk op mijn privacy niet zo.”  Dat staat voor hen synoniem met: ‘Ik zie het niet, ik ruik het niet, ik hoor het niet… dus is het er niet’.

En op dat punt gaat alles mis. Talloze organisaties in binnen- en buitenland zijn met hun waarschuwingen, onderzoeken en juridische gevechten de MoP  al voorgegaan, maar de massa is horende doof en ziende blind. Na iedere onthuld privacyschandaal is het business-as-usual. Het is zo langzamerhand een vicieuze cirkel. Daarom: de MoP dreigt in een achterhoedegevecht te belanden . Privacy – en in het verlengde daarvan de democratie – is zo goed als reddeloos verloren.

En toch ga ik – net zoals de MoP – liever al vechtend ten onder dan me als mak schaap naar de slachtbank te laten leiden. Want wie neemt het anders voor me op? De overheid? Met regelgeving als de GDPR? Een wassen neus, die massaal kan worden ontweken middels ellenlange privacyverklaringen of nieuwe technologieën zoals fingerprinting.

En los daarvan: als er één partij is die een niet te stillen datahonger heeft, dan is het de overheid. U en ik worden van wieg tot graf gewikt en gewogen, geclassificeerd en opgeslagen in talloze databases. En weet u toch op de een of andere manier onder de radar blijven, dan is de overheid u nog dankbaar ook. Immers, dan bent u een potentiële misdadiger of nog erger, een terrorist. Dat schreeuwt om nieuwe systemen. En dus neemt het aantal camera’s nog steeds toe, vinden gezichtsherkenningssystemen ingang en moeten er biometrische gegevens zoals een vingerafdruk op een persoonsbewijs.

De grap is, dat al dit soort technologieën worden ingevoerd onder het mom van veiligheidsmaatregel, maar in feite is er alleen maar sprake van verregaande criminalisering van de burgerij. Na de aanslag op Zaventem wist men de terrorist-met-het-hoedje – die er lopend vandoor ging –  kilometers lang via camera’s te volgen. Leidde dat tot zijn arrestatie? Nee. Er was destijds een oplettende taxichauffeur nodig om de terroristen te kunnen arresteren.

Wat me ook zo stoort: er wordt in het democratische Westen altijd gedaan alsof het hier zo goed is en dat het in China allemaal heel erg eng is. Ik zou daar ook niet willen wonen, maar als het om surveillance gaat, dan blazen we in het Westen ons partijtje aardig mee. Niet voor niets wordt Nederland ‘Klein China’ genoemd en daar hoeft u zich niet vrolijk over te maken. België is geen haar beter, Duitsland ook niet, Frankrijk ook niet en zo kunnen we de hele EU opnoemen. “Ja maar”, hoor ik u tegenwerpen, “anders dan in dictaturen hebben we hier vrije verkiezingen, vakbonden en een vrije pers.“

Wat hebben we aan een vrije pers, als die buiten spel wordt gezet, zoals Trump niet-aflatend probeert te doen? Wat hebben we aan verkiezingen als de verkozenen ons niet beschermen? Wat moeten we met overheden die dankbaar gebruik maken van tech-bedrijven om ons te volgen?

MoP pikt het niet langer en gaat het gevecht aan. Er is een procedure tegen de Belgische staat gestart die moet uitmonden in een verbod op het gebruik van vingerafdrukken op persoonsbewijzen. Dat zal een moeizaam gevecht worden. Is het niet omdat uw buurman/vrouw privacy niet van belang vindt, dan toch omdat zo’n juridische procedure uiterst kostbaar is en een lange adem vergt. De MoP staat tegenover een tegenstander die diepe zakken heeft en op ieder moment de spelregels kan veranderen of aanscherpen. De overheid heeft immers de beschikking over u. Over uw goedgelovigheid, uw geld en uw veiligheid die moet worden beschermd. Misschien moet u toch eens bij de buren een kopje koffie gaan drinken.

Door Magda Libert (pseudoniem). 

Opinies

https://ministryofprivacy.eu/wp-content/uploads/2020/01/logo-web.png
Neem je privacy terug in handen
Contact
Private Stichting
Nr. 0716.922.347
+32 9 320 00 34